W dniu 5 stycznia 2017 r. została opublikowana ustawa z dnia 16.11.2016 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2017, poz. 38). Ustawa ta obniża wiek emerytalny do 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn. Ustawa wejdzie w życie 1 października 2017 r. Tak długie vacatio legis podyktowane jest koniecznością dostosowania systemów informatycznych ZUS do nowych rozwiązań.
Na szczególną uwagę zasługują 2 przepisy przejściowe, które znalazły się w tej ustawie, a są to:
Art. 28. Pracownicy, którzy w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy są objęci ochroną stosunku pracy wynikającą z art. 39 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 1666, 2138 i 2255), lub osoby, które byłyby objęte taką ochroną, jeżeli w tym dniu pozostawałyby w stosunku pracy, od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy korzystają z ochrony stosunku pracy, o którym mowa w tym przepisie, do osiągnięcia wieku emerytalnego wynikającego z przepisów ustawy zmienianej w art. 1 niniejszej ustawy w dotychczasowym brzmieniu.
Przepis ten wydłuża wiek ochronny osób w wieku przed emerytalnym o 2 lata. Przykład: mężczyzna, który wg. stanu na dzień 30.09.2017 r. powinien pracować do 67 roku życia i tym samym do tego roku powinien mieć szczególną ochronę stosunku pracy, w dniu 1.10.2017 r. ten wiek zostanie mu obniżony do 65 lat. Tymczasem, zgodnie z art. 28 ww. ustawy ochrona ta rozciąga się jeszcze o 2 lata, zgodnie z dotychczasowymi zasadami.
Art. 29. 1. Pracownicy, którzy w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy nie są objęci ochroną stosunku pracy wynikającą z art. 39 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy i osiągną wiek emerytalny wynoszący dla kobiet 60 lat i dla mężczyzn 65 lat przed upływem 4 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, podlegają ochronie stosunku pracy, o której mowa w tym przepisie, przez okres 4 lat, licząc od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, także wówczas, gdy upływ tego okresu przypadnie po osiągnięciu wieku 60 lat przez kobiety i wieku 65 lat przez mężczyzn.
2. Osoby, które w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy nie są pracownikami i które osiągną wiek emerytalny wynoszący dla kobiet 60 lat i dla mężczyzn 65 lat przed upływem 4 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, podlegają ochronie stosunku pracy wynikającej z art. 39 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy przez okres 4 lat, licząc od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, także wówczas, gdy upływ tego okresu przypadnie po osiągnięciu wieku 60 lat przez kobiety i wieku 65 lat przez mężczyzn.
Przepis ten wydłuża wiek ochronny osób, które nie są objęcie ochroną stosunku pracy na starych zasadach. Przykład: Pracownik ma 62 lata, w związku z tym nie jest chroniony wg. dotychczasowych zasad. W dniu 1.10.2017 r. wejdą w życie nowe przepisy, więc brakować mu będzie tylko 3 lata do emerytury. Tym samym wejdzie on w okres ochronny, ale z racji brzmienia art. 29 ww. ustawy będzie ok trwał przez 4 lata, czyli do osiągnięcia przez pracownika 66 lat.