Stosownie do treści art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (dalej u.f.p.) do spraw dotyczących należności, o których mowa w art. 60, nieuregulowanych niniejszą ustawą stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego i odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa. Art. 60 u.f.p. mówi o tzw. środkach będących niepodatkowymi należnościami budżetowymi o charakterze publicznoprawnym. Do takich środków, zalicza się m. in. dotacje oświatowe, o których mowa w ustawie z dnia 27 października 2017 r. o finansowaniu zadań oświatowych (dalej u.f.z.o.). Niniejszym wpisem rozpoczynam cykl wpisów omawiających w jakim zakresie stosuje się przepisy Działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (dalej O.p.) do dotacji oświatowych.
Określenie „stosowanie przepisów odpowiednio” oznacza, że niektóre z nich znajdują zastosowanie wprost, bez żadnych modyfikacji i zabiegów adaptacyjnych, inne tylko pośrednio, a więc z uwzględnieniem konstrukcji, istoty i odrębności postępowania, w którym znajdują zastosowanie, a jeszcze inne w ogóle nie będą mogły być wykorzystane. Stosowanie „odpowiednie” oznacza w szczególności niezbędną adaptację (i ewentualnie zmianę niektórych elementów) normy do zasadniczych celów i form danego postępowania, jak również pełne uwzględnienie charakteru i celu danego postępowania oraz wynikających stąd różnic w stosunku do uregulowań, które mają być zastosowane (postanowienie SN z 19.04.2012 r. sygn. akt IV CZ 153/11). Konkludując, stosowanie przepisów „odpowiednio” oznacza stosowanie wprost przepisów, których dotyczy odesłanie, ich stosowanie z pewnymi modyfikacjami, aż do całkowitego wyłączenia stosowania regulacji objętych odesłaniem.
Jedną z kwestii, która nie jest uregulowana w u.f.p. jest kwestia przedawnienia należności, o których mowa w art. 60 pkt 1 u.f.p. Oznacza to, że odpowiednie zastosowanie mają przepisy zawarte w Rozdziale 8 Działu III O.p. Z przepisów tych wynika, że sposób liczenia terminu przedawnienia jest uzależniony zasadniczo od sposobu powstania zobowiązań podatkowych, które mogą powstać albo na skutek zaistnienia zdarzenia, z którym ustawy podatkowe wiążą powstanie zobowiązań podatkowych (art. 21 § 1 pkt 1), albo na skutek doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego (art. 21 § 1 pkt 2).
W orzecznictwie sądów administracyjnych powszechnie przyjmuje się, że decyzja orzekająca o zwrocie dotacji ma charakter deklaratoryjny, ale także, że w związku z tym do obliczenia terminu przedawnienia, podobnie jak w przypadku zobowiązań powstających z mocy prawa, powinien mieć zastosowanie art. 70 § 1 O.p., w myśl którego – zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.
Podsumowując, mając na względzie treść art. 252 u.f.p. w związku z odpowiednim stosowaniem art. 70 § 1 O.p., termin przedawnienia zwrotu dotacji oświatowej, wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem, pobranej w nadmiernej wysokości lub bez podstawy prawnej, rozpoczyna swój bieg niezależnie od wydania decyzji w przedmiocie stwierdzenia obowiązku zwrotu. Okolicznością powodującą uruchomienie biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego jest więc upływ terminu płatności podatku.